Yaramaz Civciv Masalı

Bir varmış bir yokuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir çok hayvanın olduğu bir çiftlik varmış. Koyun, inek, tavuk, köpek, kediler hepsi bir arada yaşarlarmış. Bütün hayvanların aileleri varmış. Hepsininde yavruları. Bu yavrular bir arada oyun oynar ve hiç yaramazlık yapmazlarmış. Tabi bir civciv hariç. O civciv çiftliğin en yaramaz yavrusuymuş. Annesinin ve babasının sözünü dinlemez hep kafasının dikine gidermiş.

Günlerden bir gün bütün yavrular çiftliğin en uzak köşesin de oyun oynamaya başlamışlar. Hepsi annelerinin sözünü dinliyormuş. Çünkü çiftliğin dışına çıkmak yavrular için tehlikeli olabilirmiş. Bütün yavrular söz dinleyip oynarken bizim yaramaz civciv tabi ki de sözü dinlememiş ve kimseye belli etmeden çiftliğin dışına çıkmış. Yürümüş, yürümüş, yürümüş ve birden kendini bir çukurun içinde bulmuş. Çırpındıkça çırpınmış. Çırpındıkça çırpınmış ama bir türlü çukurdan çıkamamış. Hava kararmaya başlayınca hem çok korkmuş hem çok üşümüş hemde çok acıkmış. Civciv o an yaptığı yaramazlıktan çok pişman olmuş ve bir an önce ailesine kavuşmak istiyormuş. Çiftlikte ki yavrular kava kararmaya başlayınca evlerine gitmişler. Ama yaramaz civciv gidememiş bu yüzden ailesi çok endişelenmiş. Başlamışlar çiftlikte civcivi aramaya. Bütün hayvanlar aramış, aramış ama bulamamışlar.

En sonunda baba horozun aklına dışarıda aramak gelmiş ve büyük hayvanlar aramaya çıkmış. Yavrularda çiftlikte beklemeye başlamış. Bir süre sonra inek çukurda ki civcivin sesini duymuş ve onu çukurdan çekip almış. Hemen anne tavuğun yanına götürmüş. Anne tavuk ve baba horoz yavrularına kavuştukları için çok mutlu olmuşlar. Civciv de ailesinden özür dilemiş. Bir daha sözlerinin dışını çıkmayacağına dair onlara söz vermiş. Masal da burada bitmiş.