İyi Kalpli İnsanların Masalı

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal iken pireler berber iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken zamanın birinde uzak bir yerler de çok ihtişamlı kocaman bir şato varmış. Bu şatoda kötü kalpli karı koca yaşarmış. İkisi de o kadar kötüymüş ki kimse onları sevmez ama kötülüklerinden korktukları içinde seslerini çıkarmazlarmış.

Bir gün çok kötü bir şey olmuş. Sabah uyandıklarında gözlerine inanamamışlar. Gece o kadar çok yağmur yağmış ki köyleri su içinde kalmış. Yağmur hiç dinmeden günlerce yağmaya devam etmiş ve hiç dineceğe benzemiyormuş. Köylüler düşünmüş taşınmış hep birlikte bir gemi yapmışlar. Herkes evindeki yiyecekleri bu gemiye taşımış, böylece yağmurdan zarar görmemişler. Fakat köşkte yaşayan kötü kalpli karı koca kimsenin aklına gelmemiş. Oysa köşk sular içinde kalmış. Karı kocanın yiyecek hiç bir şeyi kalmamış. Köylülerden yardım istemek zorunda kalmışlar. Ancak zamanında köylülere o kadar çok kötülük yapmışlar ki köylülerin kendilerine yardım etmek istemeyeceğini düşünmüşler. Çaresiz yardım istemişler. Köylüler hiç düşünmeden kötü kalpli karı kocaya yardım etmiş, onları da gemiye almışlar. Yemeklerini, yataklarını, kıyafetlerini paylaşmışlar.

Aylar süren yağmurun ardından güneş açmış ve her şey normale dönmüş. Köylüler tekrar evlerine dönmüş, hayat onlar için eskisi gibi devam etmiş. Ancak kötü kalpli karı koca için öyle olmamış, onlar yaptıklarından pişmanlık duymuş ve bir daha hiç kötülük yapmamaya iyi kalpli insanlar olmaya karar vermişler. Çünkü kötülük yapmanın çok kötü bir şey olduğunu anlamışlar. Gerçekten de o günden sonra herkesin yardımına koşmuş hep iyilik yapmışlar. Böylece köylülerle beraber çok uzun yıllar mutlu mesut yaşamışlar.

En güzel uyku masalları için bizi takip edin 🙂