Kıskanç Zodi’nin Masalı

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal pireler berber iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken şehrin birinde, küçük bir evde yaşayan kıskanç bir köpek varmış. Bu kıskanç köpeğin adı Zodi miş. Zodi sahibini her şeyden kıskanır, kimseyi yanına yaklaştırmazmış. Durum böyle olunca da sahibi olan genç kız ondan başka bir hayvanı sevemezmiş.

Ama bir gün işler Zodi’nin istediği gibi gitmemiş. Zodi, sabah uyanmış ve hemen tuvaletini yapmak için dışarı çıkmış. Hava o kadar soğukmuş ki işini halledip hemen eve geri dönmüş ve sıcacık yatağına yatmış. Genç kız da uyanmış kendisine sıcak bir kahve hazırlamış. Kahvesini camın kenarında içerken karşı kaldırımda küçük bir köpeğin olduğunu görmüş. Köpek o kadar küçükmüş ki büyük ihtimalle yolunu kaybetmiş ve annesini arıyormuş diye düşünmeye başlamış. Genç kızın içi rahat etmemiş ve hemen dışarı çıkıp yavru köpeği eve getirmiş. Zodi sahibin elinde yavru köpeği görünce çok sinirlenmiş. Ev içinde köpeğe hiç huzur vermemiş. Sahibine bile bir sürü kötülük yapmış. Halılara işemiş, bulduğu peçeteleri parçalamış, koltuğun kenarlarını kemirmiş. Genç kız bunu görünce Zodi’ye çok sinirlenmiş.. “Bu kadar kıskanç olmanın kimseye faydası yok Zodi. Hemen kendine gel. Onun nasıl küçük olduğunu görmüyor musun? Senin yattığın yer sıcak ama onun ki çok soğuk. Bu soğukta dışarıda yaşayamaz” demiş. Zodi yinede sahibini sinlememiş ve evin içinde yavru köpeği kovalamaya başlamış. Yavru köpek “Yeter artık, çok üşüyorum ve açım. Beni rahat bırak” demiş. Zodi “Bu evden gitmelisin burası benim evim. Başka bir köpeğe bu evde yer yok” demiş. Yavru köpek çok üzülmüş ama onun bu eve ihtiyacı varmış. Köpeğin gitmediğini gören Zodi bir hışımla köpeği kovalamış ve genç kız bunu görmüş. Zodi’ye çok sinirlenmiş ve ona ceza olarak Zodi’yi dışarı koymuş. Zodi şimdi kapının önünde çok üşüyormuş. Titremeye ve ağlamaya başlamış. Ama genç kız kararlıymış, Zodi yavru köpeğin ne çektiğini anlaması gerekmiş.

Aradan bir gün geçmiş ve Zodi hem üşümüş hemde çok acıkmış. Ama genç kız Zodi’ye çok kızgınmış ve cezasını kaldırmamış. Yavru köpek Zodi’nin bu haline çok üzülmüş. Kapının arkasından seslenmiş “Çok üşüdüğünü biliyorum, çok özür dilerim. Benim yüzümden yerinden oldun. Hemen buradan gideceğim” demiş. Zodi, yavru köpeği duymuş ama hiç cevap vermemiş. Hava karardığında genç kız kapıyı açmış ve Zodi’yi içeri almış. “Şimdi bu yavrunun ne çektiğini anladın mı Zodi? Bu soğukta hiç bir canlı dışarıda kalmamalı. Seni de kapının önüne koyduğum için özür dilerim. Ama yavru köpeğin halinden anlaman için yaptım” demiş. Zodi, her şeyin farkına varmış. Sahibi çok haklıymış. Onun sıcak yatağı, hazır yemeği varken o bencillik edip hiç birini paylaşmak istememiş. Yaptığından çok utanmış. Hemen gidip sahibinin kucağına oturmuş ve onu yalamaya başlamış. Daha sonra yavru köpeğin yanına gitmiş ve ona sarılmış. İki köpekte yorgunluktan uyuya kalmış. Masal da burada bitmiş.