Kaybolan Kardan Adam Masalı

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; develer tellal iken, pireler berber iken küçük bir kasabada soğuk bir kış gecesi yoğun bir kar yağışı başlamış. O kadar çok kar yağmış ki, ağaçlar örtülmüş, yollar kapanmış, evlerin dışa doğru açılan kapıları açılmaz hale gelmiş.

Sabah uyanan çocuklar pencerelere koşmuş ve gördükleri manzara karşısında çok mutlu olmuş. Henüz kahvaltılarını bile yapmadan evlerinden çıkıp kartopu oynamak, kardan adam yapmak istemişler. Fakat anne-babaları çocuklarının kahvaltılarını yapmadan evden çıkmalarına izin vermemiş.

Alelacele kahvaltısını yapan çocuklar, sıkı sıkıya giyindikten sonra soluğu bu bembeyaz manzaranın ortasında almış. Doya doya kartopu oynamışlar, kocaman bir kardan adam yapmışlar. Kardan adam için çocuklardan biri eldiven, biri şapka, bir diğeri atkı getirmiş. Akşam olana kadar sokakta karın tadını çıkaran çocuklar, kardan adamı sokakta yalnız bırakıp evlerine dönmüşler.

Fakat çocuklardan biri, kardan adamın dışarıda çok üşüyeceğini düşünerek ailesinden gizli mutfaktan kaptığı kibritle ve birkaç parça odunla kardan adamın yanında ateş yakmış. Öyle ya! Bütün insanlar evlerindeki sıcacık yataklarında uyurken, kardan adam tir tir titresin miymiş?

Ertesi sabah uyanan çocuklar, kardan adamın atkısını, şapkasını ve eldivenlerini yerde görünce çok üzülmüş. Çünkü kardan adamın kendisine verilen hediyeleri bırakıp gittiğini düşünmüşler. Akşama kadar sokaklarda kardan adamı aramışlar ama nafile; kardan adamı kasabanın hiçbir yerinde bulamamışlar.

Pedagog Ercüment Eşsiz