Prenses ve Bezelye Tanesi Masalı Kısa

Bir zamanlar, gerçek bir prensesle evlenmek isteyen bir prens yaşarmış. Prens, ülke ülke gezmiş ama tanıdığı hiç kimsenin “gerçek bir prenses” olup olmadığını anlayamamış. Günlerden bir gün, gökyüzü kararmış, yağmur bardaktan boşanırcasına yağmış. Şimşekler parlamış, rüzgar uğuldamış. Derken sarayın kapısı çalınmış. Kapıyı açtıklarında karşılarında baştan ayağa ıslanmış genç bir kız varmış. Kız, “Ben bir prensesim,” demiş nazikçe.

Kraliçe biraz şaşırmış. “Gerçek bir prenses olduğunu nasıl anlayabiliriz?” diye düşünmüş. O gece bir deneme yapmaya karar vermiş. Kızın yatağının altına minicik bir bezelye tanesi koymuş. Bezelyenin üstüne yirmi şilte, yirmi yorgan yerleştirmişler. Genç prenses o yatağa uzanmış ama bir türlü uyuyamamış. Sabah olduğunda kraliçe gülümseyerek sormuş: “Rahat uyudun mu güzelim?” Prenses mahcup bir şekilde başını sallamış: “Ah, hayır… altımda sanki küçük sert bir şey vardı. Gözüm bile uyku görmedi.”

Kraliçe hemen anlamış: “İşte bu, gerçek bir prenses!” Çünkü ancak kalbi ince, ruhu zarif biri o kadar yorganın altındaki bezelyeyi hissedebilirmiş. Prens sevinçle gülmüş ve sonunda aradığı kişiyi bulmuş. O günden sonra sarayda hep neşe, incelik ve sevgi dolu günler yaşanmış. Ve o küçük bezelye tanesi, cam bir kutuda saklanarak herkese şunu hatırlatmış: Gerçek zarafet, kalpten gelen duyarlılıktır.